Martijn Crins (1984) wordt geboren in Leveroy, Limburg. Een duizend koppen tellend dorp tegen de Brabantse en Belgische grens.
Kunst en cultuur zijn er in geen velden of wegen te bekennen, voetbalkantines en cafés zijn er de toevluchtsoorden. Eigenhandig moet hij zich een weg banen naar de beschaving. Via de met pijn en moeite voltooide mavo wordt hij aangenomen op de Academie voor Drama in Eindhoven. Hier wordt het podiumbeest in hem ontketend en ook weer enigszins afgericht. Het is op deze school dat hij docent en zijn latere regisseur Martijn Bouwman leert kennen. Deze ziet, als regisseur van onder anderen Theo Maassen en Ronald Goedemondt, het talent in hem en moedigt hem aan om cabaret te maken.

Amper afgestudeerd en na twee keer met regisseur Bouwman in een repetitielokaal te hebben gezeten, wint Crins in 2009 uit het niets de Jury- en Publieksprijs op het Cameretten Festival. Men is lovend: 'Overdonderende ontregelaar' (de Volkskrant), 'Hij heeft bravoure, hij provoceert en daagt uit' (Trouw) en: 'In zijn cabaretstijl klinken echo's van Wim Helsen, Theo Maassen en Hans Teeuwen' (NRC). De winst komt te vroeg voor Crins. Hij heeft nog geen ervaring, de vuile meters zijn nog niet gemaakt, er is nog werk aan de winkel. Een flinke zoektocht volgt. Hij speelt voor verschillende theatergezelschappen, en op vrijwel alle theaterfestivals in Nederland en België. Zo speelde hij bijvoorbeeld de hoofdrol in de toneelbewerking van De Helaasheid der Dingen en op festivals als Oerol, De Parade, Festival Boulevard, Festival Aan Zee Oostende,
Over 't IJ Festival. Ook speelde Crins in diverse films en tv-series, zoals Flikken Maastricht, Masterclass en Gluckauf. De laatste film won een Gouden Kalf.

Martijn Crins
Hè Fijn
cabaret

Daar zitten we dan.
Helemaal alleen op een zwevende bol in een oneindig groot universum.
We hebben geen idee wat de bedoeling is en niemand legt ons iets uit.

Jarenlang hebben we kunnen doen waar we zin in hadden.
Vreten, zuipen, feesten; het kon niet op.
Maar nu de wereld zich stilaan naar de afgrond lijkt de bewegen, zullen we collectief volwassen moeten worden. We moeten ons gaan beheersen. Beteugelen.

En laat dat nou precies hetgeen zijn waar Martijn Crins zijn hele leven al mee worstelt.

In zijn tweede programma Hè Fijn gaat hij de strijd aan met zijn driften. Eerlijk, brutaal en volslagen eigenzinnig kijkt hij eens stevig in de dooie hoek van ons bestaan.

Een ode aan de ploeterende mens.

tekst en spel: Martijn Crins
regie: Martijn Bouwman
Met dank aan: Teun van den Elzen en Judith van den Berg

Over Mesthoop schreef:
Trouw: 'geweldige sketches...hij [is] terug als comedian. Naast de sketches zijn sommige van zijn persiflages briljant.'
Theaterkrant: ‘geslaagd debuutprogramma Mesthoop…zowel bijzonder vermakelijk als verfijnd emotioneel…in het rijtje met Theo Maassen en Ronald Goedemondt: fel, beweeglijk, associatief, en niet te beroerd om in de onderbuik van het publiek en van hemzelf te poeren…een complete, veelzijdige cabaretier.’
De Limburger: 'Crins zet een show neer, waarin hij laat zien in de voetsporen van mannen als Theo Maassen, Hans Teeuwen en Ronald Goedemondt te kunnen treden met sterke observaties, zelfspot en grappen die niet geschikt zijn voor al te tere zieltjes.'
Henry van Loon: ‘Martijn Crins is een geboren cabaretier, hij moét op het podium staan. Ga hem nu zien, over een jaar is er geen kaart meer te krijgen, let maar op.’

www.martijncrins.nl